"นี่เธอจำไม่ได้หรอว่าเขาไว้ไหน" วินัยพูด "นี่ไง หนังสือเทพบุตรจุฑาเทพ เล่นโปรด" มีเป็นคอลเลคชั่นเลย "มันใช่สิ่งที่เรากำลังหามั้ย" วินัยพูดเชิงหยอก. "แปป" "เจอแล้ว" "นี่ไง" "ป่ะเรา เอาไปส่งครูกัน"
"นั่งอ่านอะไรอะ" ลูกปัดถามเพราะเห็นวินัยนั่งอ่านหนังสือท่องเที่ยวอย่างสนใจ "เราไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนด้วยกันนานแล้ว" วินัยพูดพร้อมมองตาลูกปัด ลูกปัดเข้าไปนั่งข้างๆ บนเตียงสักพักก็นอนลงบนตักวินัย พร้อมกุมมือวินัยไว้ข้างนึง. วินัยเอามือลูบที่ผมเธอเบาๆ อย่างทะนุถนอม แล้วใช้นิ้วก้อยไชปลายผมมาไว้หลังหูเบาๆ. พร้อมกับพูดกับลูกปัดว่า "เราไปเที่ยวกันไหม" "ไปก็ไปสิ ถ้าเธอพร้อมฉันก็พร้อม" ลูกปัดกล่าว ลมพัดหน้าต่างเอื่อยๆ จนเห็นผ้าม่านสบัด อากาศค่อยข้างร้อนนิดๆ
ทั้งคู่จ้องตากัน ก่อนวินัยจะจุ่มพิศที่ริมผีปากเธอเบาๆ ก่อนจะรีบเงยหน้าขึ้น เพราะทั้งคู่ต้องรีบเอาหนังสือไปส่งครู. "ป่ะเดี๋ยวไม่ทัน" ทั้งคู่ยืนขึ้น. วินัยก้าวท้าวได้หนึ่งก้าว ลูกปัดก็กอดเขาไว้จากด้านหลัง "ยังไม่ไปได้ไหมอ่ะ" ลูกปัดกล่าวอ้อนวอน วินัยถอยมานั่งที่เตียงอีกครั้ง ลูกปัดบอกวินัยรอแปปนึง เพราะเธอจะแต่งตัว ลูกปัดหวีผมอย่างเร่งรีบ ทาลิปติกและแป้ง แล้วหันไปถามวินัยว่าสวยไหม วินัยตะลึงพักนึงและกล่าวว่า "น่ารักมากๆเลย" ลูกปัดวิ่งโถมเข้าไปบนตัวของวินัย ทำให้วินัยล้มลงไปบนเตียงอันอ่อนนุ่ม ลูกปัดนั่งทับบนตัววินัย พร้อมพูดว่า ยอมรึยัง ก่อนจะจูบไปบนปากของวินัย พร้อมทั้งลูบตัววินัยไปมาอย่างช้าๆ วินัย เอามือเอื้อมไปไชผมที่ปิดหน้าเธอ แล้วบอกว่า "นางฟ้าของผม อย่าทิ้งผมไปนะ"
-end-
