ผญา

ผญา
ถ้าว่าคนมักแท้บ่ได้แคร์ดอกยศฐา แม่นสิสิวสิฝ้าเต็มหน้ากะว่างาม.
หล่านางเอ้ย ... อ้ายคนผุฮ้าย ชาติต่ำโตดำ นามบ่หรู คือเพิ่น..จนกะว่าฮ้าย หากว่าบุญซ่อยยู้ ได้นอนคู่ อยู่เคียงหมอน ... เฮาสองคนซ่อยกันสร้าง แปลงทาง ให้มันแม่น ... ถึงสิทุกข์ยากแค้น สองคนสู้ ค่อยยู้ซ่อยกัน


คันบ่ออกจากบ้านกะบ่ฮู้จักใหญ่
คันบ่ออกไปไฮ่กะบ่มีเข่ากิน
คำโบราณเพิ่นว่า
ใจประสงค์สร้าง กลางดงกะว่าท่ง ใจขี้คร้าน กลางบ้านกะว่าดง
เดินทางบ่อสุดเหยียด อย่าถอยหลังให้เขาเหยียบ ตายขอให้ตายหน้าพุ้นเขาสิเอิ้นว่าหาญ
คำสอนพ่อแม่นี้หนักเกิ่งธรณี ผู้ใดยำเยงนบหากสิดีเมือหน้า

ป.ล.ไม่ปรากฎว่าใครแต่ง และแต่งเมื่อใด สมัยไหน
แต่ขออนุรักษ์ไว้ วัฒนธรรมชาวไทยอีสาน