รู้ – วาง การภาวนา โดยการหายใจเข้าว่า “รู้” หายใจออกว่า “วาง”

 

รู้ – วาง

(ยันต์รู้ - วาง)

          การภาวนา โดยการหายใจเข้าว่า “รู้”

หายใจออกว่า “วาง” 

เนื่องจากจริตนิสัยของแต่บุคคล ย่อมแตกต่างกัน การภาวนา บริกรรมว่า พุทโธก็ดี สัมมาอรหันต์ก็ดี นะมะพะธะ ก็ดี ล้วนเป็นการฝึกสติ เพื่อให้จิตตั้งมั่น จิตรวมเป็นสมาธิ เพื่อใช้ในการเจริญวิปัสสนาต่อไป

เหตุผลว่าทำไม ตัวของผู้เขียนถึง ไม่สามารถภาวนาพุทโธได้  เพราะภาวนาแล้วรู้สึกมันแน่นๆ เหมือนโน๊ตดนตรี  พุทโธ โธ มันเสียงสูง พุทเสียงกลาง ตีออกมาโน๊ต ก็ มี - ที หรือ มี - โด๊(สูง)

แต่รู้ - วาง เสียงมันจะกลาง ไปต่ำ หรือเรียกว่า  มี โด(ต่ำ) หรือซอน โด(ต่ำ)

จิตใจไม่สงบเท่าที่ควร แต่พอ ภาวนา รู้วาง  แล้วจิตใจสงบนิ่งตั้งมั่น ใจเย็น

พุทธะพุทโธ แปลว่า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ย่อง่ายๆว่ารู้

แต่เมื่อรู้แล้ว สิ่งที่ต้องทำต่อไปคือวาง  อุเบกขา คือความวางเฉย วางในที่นี้หมายถึง สักแต่ว่ารู้ แต่ว่าเห็น แล้วก็ปล่อยมันไป ไม่ต้องคิดถึงมัน ให้มันเป็นทุกข์ ให้จิตใจมันขุ่นวิตกกังวลเกินไป

ประสบการณ์โดยตรง  ภาวนา รู้ – วาง ตลอดทั้งวัน  คิดไปด้วย ว่ารู้อะไร แล้วก็วางมัน

จิตคิดอันนั้นอันนี้ ขึ้นมา ก็รู้ ว่ามันนึกมันคิด แล้วก็วางมันลง สักแต่ว่ารู้ สักแต่ว่าเห็น ปล่อยวางอารมณ์ มีสติอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับกายอยู่กับใจอยู่กับจิต อยู่กับเวทนา ปวดก็รู้ว่าปวด เมื่อยก็รู้ว่าเมื่อย นั่งนานก็เมื่อย ก็ทุกข์ รู้ว่าเมื่อย รู้ว่าทุกข์  รู้ – วาง รู้ – วาง ไปเรื่อยๆ

เจริญเมตตา กรุณา มุธิตา อุเบกขา  ซึ่งเป็นวิหารธรรมของพรหม เรียกว่า พรหมวิหาร 4  เจอสิ่งที่ไม่พอใจ ให้อุเบกขา  เจอสิ่งที่ต้องช่วยเหลือต้องเมตตา กรุณา เจอบุคคลที่ประสบความสำเร็จ ต้องมุธิตา พลอยยินดี ไปกับเขา แม้ว่าเราจะไม่ใช่พระอรหันต์ แต่ก็เอาพรหมวิหาร 4 ข่มจิตข่มใจตัวเองไปเรื่อยๆ ขัดเกลากิเลสภายในใจให้เบาบาง ต้องปล่อยวาง ต้องมีเมตตา ต่อสรรพสัตว์ ต่อเพื่อนมนุษย์ แม้แต่ต่อศัตรูผู้ปองร้าย ถือว่าเราเป็นคู่กรรมคู่เวรเขามาแต่ชาติปางก่อน ควรให้อภัยเขา แล้วบอกว่าเจ้าไปซะ ต่างคนต่างอยู่ ก็เมตตาเขา อภัยเขา อุเบกขาให้กับเขา

มันจะมีบางครั้งที่ผัสสะกระทบแรง จากรูป เสียง กลิ่น รส อารมณ์ ยินดี ยินร้าย มีคนมาด่า มาว่า มาตีแรงๆ อย่าไปโกรธ ไปเกลียด ไปคิดแก้แค้นเขา อภัยได้ควรอภัย ใช้คำบริกรรม รู้ – วาง รู้ – วาง ไปเรื่อยๆ มันจะพูดอะไรมา เราก็ รู้ – วาง รู้ – วาง ไปเรื่อยๆ เราก็สงบเอง  อย่าไปเถียงให้มากความ  สงบระงับภายในจิตใจเราดีกว่า ไม่พูด ไม่โต้ตอบ  เพียงแค่ครับๆ แล้ว รู้ – วาง

รู้ – วางไปเรื่อยๆ ความโกรธนั้น ก็จะระงับไป เรื่องราวก็จะไม่ใหญ่โต ก็ปล่อยผ่านเรื่องราวนั้นไป

มันก็เป็นเพียงเรื่องที่เรา สักแต่ว่ารู้ สักแต่ว่าเห็น ในวันๆ หนึ่งเท่านั้นเอง 

ทุกๆอย่างที่เรา รับรู้ผ่านอินทรีย์ อายตนะ ทั้ง 6 ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ(ธรรมารมณ์) รวมถึงแม้แต่เวลาที่จิตเราคิดด้วย เราก็ต้องรับรู้  มีสติ รู้ ตลอดเวลา คอยตามรู้ ตามเห็น ตามความเป็นจริง  การตามรู้ ตามเห็น ตามความเป็นจริง และมีสติตลอดแบบนี้เรียกว่าวิปัสสนา

หิว ก็รู้ ร้อนก็รู้ รู้สึกรัก รู้สึกชอบ ก็รู้  ความคิดส่งออกนอก ก็รู้ มองเห็นรถ ก็รู้ มองเห็นคนก็รู้

ได้ยินคนพูดก็รู้  รู้ แล้ว วาง สักแต่ว่า รู้  สักแต่ว่าเห็น

เพราะวันเวลาเดินไปเรื่อยๆ ถ้าเรามัวแต่กอดอดีตเราจะสูญเสียอนาคต จมอยู่กับอดีต

จมอยู่กับความโกรธในอดีต

อย่างที่พระท่านว่า  เขาพูดไม่กี่คำ  เราเอากลับมาคิด เอากลับมาโกรธเป็นวันสองวัน มันใช้ได้เหรอ

 ควรแสวงหาความสันโทษ เพื่อปฏิบัติให้หลุดพ้น  อยู่กับงาน อยู่กับบ้าน อยู่กับเมือง มากเกินไป มันสงบยาก  เดี๋ยวเพื่อนชวนไปกินข้าว ไปสังสรรค์ ไปกินเหล้า

เหล้าเข้าปากมา  สติ สตางค์ หายหมด

ที่พระพุทธเจ้าบรรหยัดศีล 5 ไว้ เพื่อที่จะให้เรามีสติ เพื่อมาใช้ในการเจริญภาวนา กินเหล้าเมา สติ สมาธิหายหมด  อุตส่าห์ รวมสมาธิมาไว้ตั้ง 5 วัน วันที่ 6 กินเหล้า สมาธิ ฌาณหายจ้อย ตื่นมาปวดหัวอีก โลกหมุนติ้ว มึนหัว กว่าจะจับจุด กว่าจะมาเริ่มใหม่อีก ไม่จบไม่สิ้น

กลับมา อยู่กับตนเอง อยู่กับ รู้ – วาง

รู้ – วาง รู้ – วาง ไปเรื่อยๆ

นั่งหลับตา รู้วาง รู้วาง ไปเรื่อยๆ  นั่งบนเก้าอี้ นุ่มๆก็ได้ หรือจะนั่งขัดสมาธิก็ได้

นั่งเก้าอี้นุ่มๆ หย่อนขา มันก็เหมือน กินส้มตำไม่เผ็ด

นั่งสมาธิ กับพื้นปูน แข็งๆ มันก็เหมือนกันการกินส้มตำ เผ็ดๆ  มันกินเข้าไปได้ไม่นานหรอก มันเผ็ดมันแสบมันร้อน

แต่ถ้านั่งเก้าอี้นุ่มๆ ในอากาศถ่ายเท สบายๆ ไม่ร้อน ห้องแอร์ก็ได้ เย็นๆ สบายๆ หลับตา นั่งไปเรื่อยๆ

หลับตา หายใจเข้า   รู้

หายใจออก  วาง

 รู้ – วาง รู้ – วาง รู้ – วาง ไปเรื่อยๆ

แรกๆสติไม่ดีเลยให้นับ   รู้ – วาง 1 รู้ – วาง 2 นับไปจนถึง 100 พอสติมันแข่งแกร่งแล้วก็มารู้ – วาง รู้ วางเฉยๆ ไม่ต้องนับ

จะเดินจงกรม ซ้าย รู้ ขวา วาง หรือขวา รู้ ซ้าย วางก็ได้ แล้วแต่ ถนัด  ก้าว ซ้าย หายใจเข้า ก้าวขวา หายใจออก  หรือ จะไม่ดูลมหายใจก็ได้  ซ้าย รู้ ขวา วาง อย่างเดียวก็ได้

จุดเทียนไว้ ทางจงกรม ต้นทาง ดอกนึง ปลายทาง ดอกนึง  เดินค่ำๆ 2 ทุ่ม อากาศเย็นๆ สงบๆ เงียบๆ ในป่า ในวัดป่า บรรยากาศตอนฝนตก เสียงจิ้งหรีด เสียงนก เสียงธรรมชาติ เสียงลม

เราก็รับ รู้ แล้วก็ รู้ วาง รู้ วาง ไปเรื่อยๆ เมื่อเกิดความกลัวภายในจิตใจ ก็ภาวนาไป รู้ – วาง รู้ – วาง รู้ว่า กลัว ก็ดูมัน มันจะกลัวไปถึงไหน ผีมึงมาว่ะ  มีสองอย่างละวะ ไม่สู้ ก็วิ่ง

ผู้สอนก็เคย เจอมากับตัว แต่ไม่เจอเป็นกายเนื้อ  เข้ามาหาที่กุฏฏิตอนบวชเป็นพระ กุฏฏิไม้ ไม้ก็แอ่นลง แอ๊ดๆ ผมก็สู้ บอกวันนี้ไม่สบาย ไม่ได้ปฏิบัติธรรม

เพราะผีเฝ้ากุฏิ ตนนี้ ชอบให้เราปฏิบัติ ชอบให้เราสวดมนต์  เราก็หันหลังใส่ นอนทำเป็นไม่สนใจ

มีวันหนึ่งมา ผมก็เทศนา สอนไปเลย  เราต้องสอนเขานะ  ให้เขาไปผุดไปเกิด หรือบางทีเขามาขอส่วนบุญของการช่วยเหลือ ให้ศีลให้พรเขาไป เขาก็ไปนะ แผ่เมตตา  มีบางวัน ก็เทศนาน  ถ้ามีคนเดินไปที่กุฏฏิ คงหาว่าพระองค์นี้บ้าแน่เลย เทศน์คนเดียว  ก็ให้มันรู้ไปสิ ว่าผีมีจริงไม่มีจริง อยากรู้ก็ไป จุดที่เฮี้ยนที่สุดในวัด กุฏิหน้าถ้ำ เคยไปอยู่ เฮี้ยนจริงนอนไม่ได้ ถ้านอนได้ยินเสียงคนมาเดินรอบกุฏิตลอด  ต้องลุกมานั่งสมาธิ สวดมนต์ เดินจงกรม ตลอด ตอนบวชอยู่กุฏนั้น นอนวันนึงแค่ 2-3 ชั่วโมงเอง นอนเที่ยงคืน ตื่นตีสามตีสี่ ภาวนา ก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่ตอนที่รวมจริงๆ คือตอนที่ภาวนาหลังจากทำวัตรเย็น ที่ศาลาใหญ่  พระองค์อื่นไปหมด เหลือเราอยู่คนเดียว จุดเทียน นั่งภาวนา  ยึดเก้าอี้หวาย พระอาจารย์ นั่งภาวนา ทำสมาธิอยู่คนเดียว

มาต่อที่การภาวนา

หายใจเข้ารู้ หายใจออกวาง

หลับตา  รู้ – วาง

รู้ – วาง ไปเรื่อยๆ

จะเห็นแสง เห็นนิมิต อะไรก็รู้ – วาง รู้ – วาง

อย่าไปสนใจนิมิต หรือแสงอะไร ตามมากๆ จะพาให้วิปราศได้

แค่รู้ – วาง รู้ – วาง แค่นั้น

จะคิดอะไร ก็รู้ จะกลัวอะไรก็รู้  จะคิดถึงใคร ก็รู้  คิดถึงคนนั้น คิดถึงคนนี้ คิดถึงคนที่ตายไป ก็รู้ แล้ว วาง อย่าไปคิดถึงเขามากเดี๋ยวเขาจะมา รีบวางเลย

แผ่เมตตาให้เขามากๆ บอกให้เขาปล่อยวาง จากกายสังขาล จากความสัมพันธ์ ญาติ พี่น้อง พ่อแม่ปู่ย่าตายาย เราต้องรีบให้เขาไปจุติเป็นเกิดเป็นมนุษย์ สวรรค์ หรือเขาไปนิพพานได้ให้เขาไป

เรา ก็ต้องปล่อยวาง เพราะมันเป็นธรรมดาของสัตว์โลก มีอนิจจัง ความไม่เที่ยง

ทุกข์ขัง ความเป็นทุกข์  อนัตตา ความไม่ใช่ตัวตน ความว่างเปล่า

ภาวนาให้รู้ไป ให้รู้ ให้เห็นตามความเป็นจริง

รู้ – วาง รู้ – วางไปเรื่อยๆ

สักพักเมื่อจิตเป็นสมาธิแล้ว  รู้ – วาง หายหมด จะอยู่เพียงนิ่งๆว่าง อยู่กับลมหายใจ เข้าออก

จากนั้นให้ยกข้อธรรม ขึ้นมาวิตก ขึ้นมาวิจารณ์ เพื่อให้ได้ รู้ ได้เห็น ตามความเป็นจริง

กาย มันเป็นทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตา  มันทุกข์ยังไงก็ไปคิดไปไตร่ตรองดู

เวทนา มันเป็นทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตา  มันทุกข์ยังไงก็ไปคิดไปไตร่ตรองดู

จิต มันเป็นทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตา  มันทุกข์ยังไงก็ไปคิดไปไตร่ตรองดู

ธรรมารมณ์ มันเป็นทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตา  มันทุกข์ยังไงก็ไปคิดไปไตร่ตรองดู

ยังไม่ลง ยังไมพ้น ก็นั่งไล่ไปเรื่อยๆ ตามตัวเองอยู่ตลอดว่า  เราเกิดมาทำไมว้า กูเกิดมาทำไมว่า กูเกิดจากอะไรว่า การเกิดดีไหมว่า ทำไมต้องแก่ว้า ทำไมคนต้องตายว้า ตายแล้วไปไหนว้า ไตร่ตรองไปเรื่อยหาข้ออรรถ ข้อธรรม ที่อาจเคยได้ยินได้ฟังเป็นสัญญา พิจารณาไป

รูป นาม  รูปเวทนา สัญญา สังขาล วิญญาณ อายตนะ ผัสสะ ถ้าจำวงปฏิจสมุทบาท ได้ก็ไล่ไป คิดตรึกตรองไปเรื่อยๆ ว่า เกิดมาทำไม ทำไมแก่ ทำไมเจ็บ ทำไมตาย รูปไม่เที่ยง เวทนาไม่เที่ยง

ไล่ไปเรื่อยๆ ผมไม่อยากบอกคุณหมด บอกหมดมันจะกลายเป็นแค่สัญญา คือความจำหมายรู้

เพราะสิ่งนี้เป็นธรรมะ ธรรมดา ของธรรมชาติ ที่พระพุทธเจ้าไปรู้ ไปเห็นมา แล้วมาบอกพวกเรา

เราอยากไปนิพพาน ศีล สมาธิ ปัญญา ทุกอย่างต้องเต็ม  วิริยะ ศรัทธา จิตตะ พละ โพณชงค์ 7 ต้องครบ เหมือนรถเดินทางไกล ต้องเตรียมสเบียงให้ครบ บอกกับตนเองว่ากูพร้อมแล้วโว้ย กูจะไม่เกิดอีกแล้วโว้ย แล้วก็ซัดกับมันเลยกิเลส ความขี้เกียจ ขี้คล้านภายในจิตใจเรา เราต้องขัดมัน

อัดมันเราไป ราคะ โทสะ โมหะ คิดไม่ออกก็มาเดินฌาน เดินสมถะ บริกรรมรู้ – วาง รู้ – วาง จนจิตสงบนิ่ง เข้าฌาน สว่างสดใส จิตใจฮึกเหิม ได้กำลังก็กลับไปอัดมันใหม่  วิตก วิจารณ์ ไปเรื่อยๆ ไตร่ตรองคร่ำครวญ ในโจทย์ที่โลกนี้สร้างมาให้เรา  ทำไมข้อนี้มันยากจัง เราต้องแก้ ต้องหาสูตร ถอดรหัสมันออกมาให้ได้ แก้ได้ ก็จบงาน ได้ไปนิพพาน แก้ไม่ได้ ก็เกิดตาย เกิดตายอีกหลายร้อยชาติ พันชาติ วนเวียนในวัฏฏะสงสาร ไม่รู้จบไม่รู้สิ้น

ข้ามเวทนาไปให้ได้ ข้ามตายไปให้ได้ สู้จนเวทนาหายไป จะข้ามพ้นสู่ความเป็นอกาลิโก

เวทนาหายไป ใจสั่นเต็มที่ ระเบิดเปรี้ยง แสงสว่างจ้า  แขนขา หายหมด ตัวตนหายหมด พบกับสุญญตา อันไม่มีกาลเวลา

เอาไปปฏิบัติกัน รู้ – วาง รู้ – วางไป

ใช้ได้ทั้ง สมถะ และวิปัสสนา หรือจะเดินไปพร้อมกัน ทั้งสมถะ และวิปัสสนา

 

พี่ท๊อปโมเดล อยากเป็นอย่างพี่ท๊อปทำไง

 พี่ท๊อปโมเดล อยากเป็นอย่างพี่ท๊อปทำไง

1.ต้องเกิดที่ต่างจังหวัด พ่อแม่ปู่ย่าตายาย มีอาชีพทำไร่ ทำนา เลี้ยงวัว

2.เรียนประถมจากโรงเรียนประจำหมู่บ้าน เสาร์อาทิตย์ ไปหายิงนก ยิงกระปอม ยิงมะม่วง ลงไปไร่นา กับตา ไปนอนบ้านตาทุกวันศุกร์ เสาร์ จบม.3 จากโรงเรียนประจำอำเภอ (ดีที่สุดในอำเภอ) จบ.ม.6 จากโรงเรียนประจำจังหวัด (ดีที่สุดในจังหวัด)

3.บวชเณรบ่อยๆ ปิดเทอมฤดูร้อนป.4 บวช ป.5 บวชเณร ป.6 ไปนอนวัดป่าช้า สายธรรมยุต (พระอาจารย์ส่ง) พาปลูกป่า เรียนจบม.6 (อายุ 18ปี ก็บวชเณรอีกรอบ) สึกมานอนวัดป่า ไปเรียนมหาลัยเพื่อนเรียกว่ามหา

ตอนเรียนปี 2 เป็นเด็กวัดป่า  จบปี 2 อายุ 20 พอดี บวชพระ 3 เดือน สายวิปัสสนา ศึกษา และปฏิบัติอย่างเคร่ง เข้มงวด ได้มีโอกาสไปธุดงค์ ที่อำเภอเทพสถิต แล้วเดินจากเทพสถิต กลับวัด ร่วมกับพระอาจารย์ธง พระอาจารย์เก่ง

ธุดงค์เสร็จ เขียนหนังสือธรรมะได้เล่มนึง และได้คำบริกรรม รู้ - วาง  ในการควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ให้ร้อน เวลาเจอกับสิ่งไม่พอใจ  ตอนปี 1 ออกธุดงค์เอง ใส่ชุดขาว ลงจากรถทัวร์ศรีเชียงใหม่ ไปวัดหินหมากเป้ง ปฏิบัติธรรม 2-3 ครั้ง และไปปฏิบัติธรรมที่วัดป่านานาชาติ

เรียนรู้ภาษากับเพื่อนผ้าขาว ที่วัดป่านานาชาติ จังหวัดอุบลราชธานี (นั่งทัวร์จากสารคามไปอุบล) แล้วนั่ง 2 แถวลงหน้าวัด แล้วเดินไปกราบเจ้าอาวาสขอพัก ตอนไปก็หอบไม้กวาดไปถวายประมาณโหลนึงมั้งตอนนั้นที่จำได้

4.ป.ตรี  ธุรกิจระหว่างประเทศ (หลักสูตรนานาชาติ) เกียรตินิยมอันดับ 2 จบด้วยเกรด 3.63 มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

5.ปริญญาโท MBA บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง จบด้วยเกรด 3.74  แตกฉานเรื่อง การตลาดและการเงิน เขียน blog เอาความรู้ไปใส่ไว้ใน blog zeyhigh.blogspot.com

6.งานแรกเป็นครูที่อำเภอลำปลายมาศ จังหวัดบุรีรัมย์ ได้เรียนรู้เรื่อง ไอทีเพิ่มเติม ความรู้ด้านการประกอบคอมฯ ลงโปรแกรม ออกแบบ Photoshop iLlustrator indesign 

7.ย้ายมาทำงานที่ บริษัท JIB ได้ความชำนาญเพิ่มเติมเรื่อง ประกอบคอมฯ และลงโปรแกรม (ลงวินโดว์) ซ่อมคอม เปลี่ยนอะไหล่คอม รายละเอียดเกี่ยวกับ hardware คอมพิวเตอร์ แบรนด์ต่างๆ ข้อดี ข้อเสีย ราคา รวมถึงพื้นฐานการขาย และการบริหารสาขา

8.จากนั้นออกมามีโอกาสได้ขายบัตรเครดิตเชิงลุก เป็น Agent บัตรเครดิต ของ KTC ทำสักระยะเหนื่อย เพราะต้องกลับมาเรียนให้ทันกลัวกลับมาเรียนไม่ทันเลยออกแล้วเข้ามาทำงานกับเงินติดล้อ

ช่วงที่ทำงานเงินติดล้อ คือ เรียนป.โท ได้ประมาณ 2 เดือนแล้ว ระหว่างนั้นก็เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ไม่มีเวลาพักผ่อน 7 วัน คือทำงานกับเรียน

โชคดีที่หน้าที่ความรับผิดชอบ เรายังไม่สูงมากเป็นแค่พนักงานสินเชื่อระดับล่าง สามารถปลีกเวลา ขอไปเรียนก่อนได้ วันเสาร์ขอผู้จัดการกลับตรงเวลาคือบ่าย 3 โมงเพื่อจะรีบไปเรียน รามป.โท ที่อำเภอบำเหน็จณรงค์

ตอนนั้นเป็น สินเชื่อและCSO อยู่ที่สาขาจัตุรัส จังหวัดชัยภูมิ

9.ต่อมีมีคนเห็นศักยภาพเรา พี่เขาดึงเราลงไปชลบุรี ไปขึ้นเป็นผู้จัดการที่สาขาหนองชาก ประกอบกับเรียนจบโท พอดี ก็เลย ออกไปโตนอกบ้านไป จากนั้นก็ย้ายสาขาไปสาขาถนนพระยาสัจจา สาขาชลบุรี สาขาตลาดวัดศรี(ประมาณ 2 ปีกว่า) ซื้อบ้าน ซื้อรถคันใหม่ตอนนี้เอง รวมถึงการ

ไปเที่ยวเกาหลีใต้ เป็นครั้งแรกด้วย

10.ได้ย้ายมาทำงานที่สระบุรี ได้ไปเกาหลีใต้รอบ 2 (งบส่วนตัว) ได้ประสบการณ์ได้ใช้ชีวิต ไปแบ็คแพ็ค เซอร์ไวเวิลทั้ง 2 รอบ รวมถึงได้ไปญี่ปุ่น จากรางวัลการขายประกัน ไปกับทัวร์

11. ได้ศึกษาเกี่ยวกับหุ้น การลงทุน จนเข้าใจเรื่องตลาดหุ้น กองทุน จนสามารถแนะนำคนอื่นได้ มีประสบการณ์การซื้อหุ้น แม้เงินลงทุนในพอร์ตไม่เยอะ แต่ก็คัดไปหลายรอบ หลายตัวแล้ว เคยติดดอย เคยเจ็บ ก็เลยแนะนำได้

 

เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ไปเที่ยวศรีราชาพัทยา เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ไปเที่ยวศรีราชาพัทยา

 เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ไปเที่ยวศรีราชาพัทยา

ไปเที่ยว JPARK ศรีราชา หมู่บ้านญี่ปุ่น

แล้วมีความฝันว่า ฉันต้องไป ไปญี่ปุ่นให้ได้

สุดท้ายก็ได้ไปจริง เมื่อเดือนกพ.ปี63 ก่อนโควิด19

ด้วยงบบริษัท เพราะชนะการขายเบี้ยประกันรถยนต์

เทคนิคการขายของผม คือการเข้าหาผู้ใหญ่ (ลูกค้าและคู่ค้า) ถ่อมตัว และถามคำถามให้ตรงประเด็น โดนใจ แล้วตั้งใจฟัง เขาจะเอ็นดูเรา ก็เสนอขายทุกเคส แต่การเทคทาม ใช้เวลาในการพูดคุยเรื่องสัปเพเหระ บางอย่าง เรามีความรู้เรื่องการตลาด ไอที รถบรรทุก เราก็แนะนำเขาได้ เท่ากับว่า คุณมีคอนเนคชั่น เรื่องการบริการลูกค้าก็สำคัญ 1.ตรงต่อเวลา คำไหนคำนัด นัดเป็นนัด 2.การให้คำมั่นสัญญา เพื่อให้เกิดความเชื่อใจ มั่นใจ

3.ความรวดเร็วในการทำงาน

ผมเป็น supervisor (ในทางตำแหน่งทางการที่สวยหรูคือ ผู้จัดการสาขาอาวุโส) ที่ค่อนข้างเก่งเรื่อง operation เพราะมีความสามารถด้านพิมพ์ดีด ผมพิมพ์สำผัสได้ตั้งแต่ม.1 และเรื่องการคิด mildset ผมเข้ามาทำงานในตำแหน่ง Operation งานด้าน Operation ผมทำได้หมด ถ้าน้องผมติดปัญหาอะไร ผมแก้หน้างานได้หมด บางครั้ง ก็เอางาน Operation มาช่วยน้องทำ เวลางานมัน Overload ระบบงานที่ทำงานก็สำคัญ ที่ทำงานผมมันเหมือนการเขียนหนังสือด้วยดินสอ ถ้าผิด มันก็สามารถเอายางลบลบได้ เหมือนเอาแปรงลบกระดานไวท์บอร์ดลบแล้ว ล้างใหม่ แล้วเริ่มเขียนใหม่

ลบแล้วสร้างใหม่ ง่ายกว่า การไปแก้บัคตรงจุด 70% แล้วจมกับมันหลายชั่วโมง เพราะผมจำ process งานได้หมด ขั้นตอนนี้ ไปขั้นตอนนี้ ด้วยอายุงาน 7 ปีกว่า ทำมาหลายร้อยหลายพันเคส Process จำได้ Policy กับ Product ราคา ยอดจัด ดอกเบี้ย จำนวนงวด จำได้คิดได้ คำนวนได้ Offer bid ไป ลูกค้า Accept bid ที่เรา offer เคสมันก็เดินต่อไป จบ book

--

blackground ป.ตรี ธุรกิจระหว่างประเทศ (หลักสูตรนานาชาติ) เกียรตินิยมอันดับ 2 จบด้วยเกรด 3.63 มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

ปริญญาโท MBA บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง จบด้วยเกรด 3.74

กองทุน กับ หุ้นต่างกันยังไง

 กองทุน กับ หุ้นต่างกันยังไง

ต้องเข้าใจก่อนว่ากองทุน คืออะไร

แล้วหุ้น คืออะไร หุ้น คือ บริษัท จำกัด (มหาชน) ที่จดทะเบียนกับตลาดหลักทรัพย์ SET หรือ MAI

กองทุน บริษัท จัดการเงินทุน เพื่อนำเงิน ไปซื้อหุ้น ให้กับผู้ถือกองทุน กองทุนจะกระจายความเสี่ยงให้ บางกองปันผล บางกองไม่ปันผล กองที่ไม่ปันผล จะได้กำไรจากการเก็งราคา เช่นกองทุน K-BANKING คือกองทุนที่ซื้อหุ้นธนาคาร เกือบทุกธนาคารในไทย รวมถึงหุ้นต่างประเทศด้วย

ราคากองทุน ขึ้นลง เหมือนราคาหุ้น แต่ละวันจะขึ้นจะลง ทำให้สามารถพอตเป็นกราฟได้ ราคาปัจจุบันวันศุกร์ 9.6412 วันพฤหัสที่แล้วราคา 9.8599

มูลค่าขั้นต่ำที่ซื้อได้ broker SCBS 500 บาทค่าธรรมเนียมเมื่อขาย 0.10%

ข้อดีเสี่ยงน้อย ข้อเสีย ขายที รอเงินนาน 3 วันทำการ เงินจะโอนเข้ากับบัญชีที่ผูกไว้ ไม่เหมือนกับหุ้น ขายแล้ว เอามาเทิร์นซื้อใหม่ได้ทันที

ไม่ค่อยเหมาะกับการเก็งกำไรระยะสั้น

ผมเคยซื้อไป 1800 ตอนวันศุกร์ที่แล้ว แล้วมาขายวันจันทร์ที่แล้ว ราคามันขึ้นได้กำไร 88 บาท แต่รอเงินกว่าจะเข้าบัญชีก็วันพฤหัส เราเสียโอกาสทำกำไรจากเงินนี้ประมาณ 3 วัน โบรคอื่นผมไม่รู้นะ