เรารักษาศีล เพื่อไม่ให้ก่อกรรมก่อเวรซึ่งกันและกัน

 เรารักษาศีล เพื่อไม่ให้ก่อกรรมก่อเวรซึ่งกันและกัน

เพื่อความไม่เป็นทุกข์ และเพื่อไม่ให้เกิดเจ้าทุกข์

เจ้าทุกข์นี้หมายถึง เจ้ากรรมนายเวร

เจ้ากรรมนายเวร ที่ผูกจิต อาฆาต พยาบาท ผูกจิตโลภ ผูกจิตริษยา แรงกรรม แรงอาฆาต ของคู่เวร คู่กรรม

การก่อกรรม ย่อมก่อให้เกิด วิบากกรรมตามมา

การสารภาพบาป และการขออภัย คือสิ่งที่ผู้ก่อเวรควรทำ

การให้อภัย (อโหสิกรรม) คือสิ่งที่ผู้จองเวรจองกรรม ควรทำ

ถ้าทุกคนในโลกนี้ เหล่าสรรพสัตว์ในสังสารวัฏ ทุกรูปทุกนาม ทั้งนาค เปรต ยักษ์ เทพ หมู หมา กา ไก่ วัว ควาย สามารถให้อภัยกรรม อโหสิกรรม กับทุกคน ทุกสรรพสิ่ง ทุกกริยาอาการ ทุกรูปทุกนาม ทั้งเรื่องที่เคยผ่านเข้ามา ทำให้การจองกรรมจองเวรหายไป เป็นการล้างกรรม ล้างบาป ทั่วทั้งโลกธาตุ (เป็นสิ่งที่เป็นไปได้ยาก)

มาต่อเรื่องศีล 5

1. วิญญาณ 1 ดวงสามารถ ให้อภัยคนที่มาฆ่าได้ วิญญาณนั้นย่อมหลุดไปจากภพนั้นเข้าสู่ ภพถัดไปตามบุญตามกรรม ไปที่ชอบที่ชอบ

2. การลักทรัพย์ เราไปลักฮอลล์ร้านค้า 1 เม็ด แล้วแม่ค้าโวยวาย เราเลยควักแบงค์ 500 ให้บอกว่า ไม่ต้องทอน แม่ค้าก็ไม่จองเวรจองกรรมเราแล้ว

3. ข้อสามนี่อย่าให้พูดเลยมันจะกลายเป็นหนังเอ็กซ์ ผัวเมียคู่นึง ชวนชู้มาเล่น threesome ผัวไม่ได้ จองกรรมจองเวรกับชู้

4. พูดบด เพื่อจะโกงเงิน หลอกเอาเงินเขามา ต่อมาเจ้าทุกข์ เขามาเอาเรื่องเอาราว ก็เลยคืนเงินเข้าไป แถมดอกเบี้ยให้ด้วย แถมข้าวสารอีก 10 กระสอบ พร้อมทั้งให้เจ้าทุกข์เฆี่ยนตีจนกว่าจะพอใจ พร้อมทั้งยอมติดคุกให้ 5 ปี เจ้าทุกข์ก็ไม่ติดใจเอาความ กรรมนี้ก็อโหสิกรรมไป

5. เบียดเบียนตนเอง ถ้าตนเองอภัยให้ตนเองได้ แล้วบอกว่าต่อไปจะไม่ทำอีก หรือเพลาๆลง ก็โอเค

ถามว่ากายกรรม กับมโนกรรม กรรมในแรงกว่ากัน

กรรมที่ประกอบด้วยเจตนา แรงที่สุด มโนกรรม คิดพยาบาท อาฆาต แม้ยังไม่ลงมือทำ ก็ผิดแล้ว

กับอีกคน ทหารตำรวจไปรบ ยิงคนร้ายตาย แต่ไม่ได้มีเจตนา ที่จะพยาบาท ก็ไม่รุนแรง ผิดนิดนึงแต่ไม่แรง ขึ้นอยู่กับเจ้าทุกข์ด้วย ตัวเองเป็นโจร จะมาโกรธตำรวจที่โดนตำรวจยิงสวนแล้วตายก็ไม่ใช่

สรุป

ให้อภัยตนเอง ให้อภัยผู้อื่น เบากาย เบาจิต เอวังฯ